امروزه در جامعه، تفکر درونگرا ( Ti) باری منفی را به دوش میکشد. یک تعریف اغراق آمیز از این پدیده احساسات صفر و منطق صد درجه است. ما به طور معمول کمبود وجود منطق را در بشیریت احساس میکنیم. سخن ما با افراد تی Ti)) این است که بدانند آنها در جامعه محکوم به بی عاطفگی، سندروم آسپرگر و نوعی طرد شدن به دلیل نداشتن عواطف طبیعی هستند. البته نمیتوان آنها را به طور مطلق بی عاطفه خواند اما عملکردی که وظیفه بروز آنها را بر عهده دارد کمترین اولویت (این اولویت بندی باعث از بین رفتن آنها نخواهد شد) را برای آن قرار میدهد. بی توجهی به عواطف و مقابله با بروز آنها در نهایت باعث اختلال در سیستم کنترل میشود و این عواطف به شکلی دیگر خود را نشان خواهند داد. بهتر است که افراد تی به دنبال روش هایی سالم برای شناسایی و آزاد سازی عواطف خود باشند.
تفکر برونگرا(TE) از جایگاه بهتری برخوردار و در جامعه ما بسیار ارزشمند است چراکه باعث اشتغال زایی میشود، شرکت ها را به سمت سودآوری سوق میدهد و کار ها را سریع و کارآمدتر(در صورت لزوم بی رحمانه) پیش میبرد. اما تفکر درونگرا Ti)) فقط به دنبال کشف حقیقت است. در واقع میتوان تی Ti)) و فی(FI) را به قطب نمایی نشبیه کرد که به ترتیب در پی حقیقت و اخلاقیات هستند. تفکر درونگرا حقایق و میزان صحیح بودن آنها را بررسی میکند. اگر آنها نظرات خود را با دیگران در میان بگذارند کار را بسیار بحث برانگیز خواهد کرد چراکه اغلب ما تمایل داریم آنچه که ساده تر است، دوست داریم، احساس میکنیم و یا باور داریم را به عنوان حقیقت بپذیریم. به عنوان مثال تی موضوع گرانش زمین را بررسی میکند(که آیا صحیح است). اغلب ما با دیدن چنین موضوعی صفحه را ورق میزنیم چراکه اهمیت چندانی برایمان ندارد. اما تی به میزان آن و حتی مقدار اعشاری آن اهمیت میدهد( m/s2 9.8). وجود گرانش در زمین جرقه وجود گرانش در ماه را نیز در ذهن ما به وجود می آورد اما به نظر میرسد که زیاد قدرتمند نیست. با شنیدن چنین جمله ای تعداد محدودی از ما درگیر ماجرا میشوند و میگویند صبر کنید، آیا چیزی در مورد ماه گفتید؟
تفکر درونگرا با علم به اینکه هیچ چیز به طور مطلق قطعی نیست به بررسی حقایق میپردازد. برای مثال فرضیه A (گرانش زمین) یک میلیون بار قوی تر از فرضیه B (گرانش ماه) است. در نتیجه فقط فرضیه A را یک حقیقت بر میشمارد. مطرح کردن این موضوع و بحث و جدل بر سر آن با فردی که دوست دارد فرضیه B نیز یک حقیقت به شمار آید(هرچند ضعیف) او را رنجور میسازد. تفکر درون گرا کاملا آگاهانه عواطف را در بررسی های خود نادیده میگیرد و مهم نیست که کدام گزینه را ترجیح میدهد. او فقط قوی ترین احتمالات را در نظر میگیرد.
با توجه به ماهیت آنها برای یافتن محتمل ترین حقیقت، صرف نظر از ناخوشایندی آن و داشتن گرایش درونگرا، چنین افرادی تمایل دارند افکار و زندگیشان را برای خودشان نگه دارند و از صحبت کردن در مورد آنها بپرهیزند. شاید شما با تلاش کردن بتوانید آنها را از چنین حالتی بیرون بکشید اما احتمالا آنچه را که خواهید یافت دوست نخواهید داشت چراکه آنها قاطعانه و بدون پشیمانی سخن میگویند اما قصد آنها از این کار ناراحت کردن شما نیست.
انگیزه من از توضیح و معرفی عملکرد هایی چون (Ti, TE, FI, FE) کمک به شما برای درک و برقراری ارتباط بیشتر با دیگران در مواجه با حرف ها و قضاوت های آنها است. ما در ذهن خود معیار هایی برای قضاوت داریم و بر اساس آنها موضوعات مختلف را ارزش گذاری میکنیم و سپس آنها را با خودمان مقایسه میکنیم. به همین علت هر چیز دیگری که با آنها خوانش نداشته باشد را نوعی تهاجم به خود میدانیم.
واقعیت این است که بهترین تصمیمات را نمیتوان با استفاده از یک نوع عملکرد منحصر به فرد (Ti, TE, FI, FE) اتخاذ کرد. برای حل بحران های شخصی، روابط، معضلات اجتماعی و حتی مشکلات زیست محیطی به راه حل هایی نیاز داریم که ارزش های هر چهار عملکرد داوری را در کنار هم قرار دهد.
برای مثال تی (Ti) میگوید منابع ما بر روی کره زمین محدود هستند و استفاده مداوم ما از آنها در حال از بین بردن سیاره ای است که بر روی آن زندگی میکنیم. اما تی (Te) میگوید زیر ساختی برای تغییر نحوه استفاده از منابع در اختیار نداریم. فی(Fe) میگوید جامعه ما به این منابع غیر تجدید پذیر وابسته است و تغییر زیر ساخت ها باعث مختل شدن جوامع میشود. فی (Fi) میگوید من به این منابع نیاز دارم و وجود آنها من را قانع میکند و چنین منابعی تا سه نسل بعد از من هم باقی خواهد ماند که قطعا تا آن زمان من زنده نخواهم ماند پس برایم اهمیتی ندارد.
با کنار هم قرار دادن هر چهار رویکرد داوری، ما میتوانیم برنامه هایی را ارائه دهیم که آسایش عمومی را حفظ کند، برای سازگار شدن با شرایط به ما زمان دهد، بودجه لازم برای ساخت منابع جدید را فراهم کنیم و برای محافظ از سیاره استفاده از منابع تجدید پذیر را جایگزین منابع تجدید ناپذیر کنیم. تنها راه برای رسیدن به چنین نتیجه ای ابتدا اولویت بندی ارزش هایی است که هر عملکرد با خود به همراه می آورد و سپس پذیرش ارزش هایی به غیر از ارزش های عملکرد اختصاصی خودتان است.
بهترین نقطه برای شروع خودتان هستید. هر کدام از شما چهار نوع عملکرد مختلف را در دسترس دارید. آیا از آنها استفاده میکنید؟
